Seni seviyorum elbette ama bunu zikredemem artık
Ağzım kenetli, fena halde yanmışım
Ben hayatı cogunlukla kendimi korumak zorunda hissederek yaşadım
Kendime taktığım isimdi "tespih böceği"
Ben de güçlü durdum
Ağzımı sımsıkı tuttum devam ettim yaşamaya
Yerimden kimildayamiyorum son zamanlarda
Zayıf baglarimin olduğu her şey hızla uzaklaşıyor benden kaybolup gitti de çoğu
Herşeyim herkesin olabilir bu hiç sorun değil
Guzel duygular mı
Onlar da
Sadece güzel bir uyku çekmek isterdim
.....
Kitapligimin yanina diz çöküp (yığılıp adeta) herşeyden vaz gectigim o günü hatırlıyorum hep.
Baska biri vardı
Bedenimdeki bir yabanciydi artık
Henüz bedenini cevirebiliyor, yerdeyken
Ilerde belki emekler
Trajik.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Noktala