Sevdasının denizinde balıklar, mercanlar
Gördüm
Karsilasmamiz
Ayrilmamiz
Olağan, kader
Benim dünyamda yangınlar
Kupkuru çöller
Benim dünyam
Böyle miydi?
Islak ayaklarımda kumlar
Uzanıp hıçkıra hıçkıra ağlıyorum
Onun dünyasında hayaletler
Benler
Benim dünyama inmekte gök taşları
Düşmekte olan yıldırımlar
Dinginligindeki tek gürültü kafasının içinde
Hiç gizlemedigi ayan beyan benler.
Ben
Bu benden
Bu beden
Beden ben
Ben yokum ki ben
Önümdeki açık yola rağmen engellere carpa carpa devam ettim
Hem korktum
-Öyle çok korktum ki-
Hem de ölmek istedim
Endise ve beraberinde gelen korkularin eline verdim hayatimi
Hayatta kalmaya çalışırken başta
Şimdi sadece sona yaklaşıyordum
Sonları düşlüyorum
Gerceklestiren ben oluyorum
Korumak isterken sınırsız ve büyüsel yanlarımın olduğunu da sanmıyorum
Ama istiyorum
Yaklaştım, karsisindayim endiselerimin
Bir süre manzara karsisinda üzülüyorum
Sonsuz ucsuz bucaksiz korunmasiz alemim
Sözlere kulak asıyorum ve gevsiyorum
Çok acelem var
Çok geç kaldım
Durup soluklanacak ne bir yer,
Ne de zaman var
Panik
Karmaşa
Endişe
Hayal kırıklığı
Korku
Keder
Üzüntü
Kahrolus
Yetersiz hissettirilmeler
Suclanmalar
.
.
.
Masumiyet
.
.
.
Yaşamla kurulmuş olan çaresizce bağ
.
.
.
Yılların acısı
Hemen geçsin, hemen!
.
.
.
Daha fazla kandirilmamak adına
Mucizelere de kapalılık
Sular yükseliyor yine zihinde sagda solda bulunan bir iki sağlıklı düşünce maalesef alabora
Yere uzanıyor geçmiş uzerine yikilirken
Neyse ki artık yara almiyor ya da deforme olmuyor
Sadece acıtıyor
Sarıp sarmalayan bir sevgi ister istemez deriyle birleşir
İşte bu yüzden her ayrılık yuzulmus bir deri gercegini de bırakır geride
Ya hic giyinmeyeni acitmaz
Ya sessizce sıyırıp ustaca ya da baska usta ellerin yardımıyla baska derilerle değiştireni
Biraz iyilesilse de en fazla gözünü hayata karşı karartmış romantiklesmeden duramayan bir kahraman
Ya da acımasız bir antikahraman yaratır
O da olmadı ölüm fikrine sarılıp duran bir fani oluverir bu bir nevi yanık derili
Dağılmış zihinler
İçgüdüsel yaşam mücadeleleri
Derisiz düşünceler
Derisiz duygular
Her sey korunmasız
Tek başına bırakılırsa ucube iyilesmeler
Uyku ilaçları
Tüm bu dağınıklığın ortasında
Kıvrılıp yatıyorum
Cevapları teker teker buluyorum
Benim bana ne olduğunu anlatmadan karsinda otururkenki
Seninse her şeyin farkındayım bakışlarını zihnimden atamıyorum
Aşk demek istemediğim bir duyguyu buyuturken
Urkerek, urpererek nefes alırken
Sağ cebimde ölümü okşuyorum
Büyütüyorum.
Yüzeye bıraktım kendimi
Sırt cevirdim hayata
Mümkün mü?
Çoğunlukla dalgalarla gömülmeli
Fakat artık geri dönmem
Mücadele etmem yasamla
Dalgalar sadece inerken beslenip geri döndüğüm molalar demek
Artık geri dönüşler bundan ibaret.
Kalan zamanımı yüzeyi ve dalgaları
Bedenim ve ruhum kimiltisiz bir haldeyken
Kesfetmekle geçiriyorum
Varoluşum artık sadece şahit olmalar üzerine
