büyük kurtçuk kafamdaki yerine geri döndü. oysa gitmesi için ne çok uğraştım. yakında korkarım kocaman bir kurt olup çıkacak. merhaba kafamdaki ağrı. gözümdeki ve kulağımdaki.

burada size karaciğerimi sunuyorum

sanki çamura dönüşmüştüm de yeniden insan oluyormuşum gibi

derinden yapılıyor derim
en usta kadın elinden çıkma bir iş
paha biçilmez, muazzam bir tat veren
ahh duygularım ehlileşmeyi bilmezken
nasıl da akıp dururken birbirine usulca karışıyorlar
 

üzerimde tüten bir türlü uçup gitmeyen öfke var ve sen boynun güzel dudakların bunca yakınımdayken duyamıyorsun kokuyu ama ben kaynağı kalbim olan kalbimde acı verici bir delik açıp dışarı çıkan bu öfkeyi sona erdiremiyorum o kadar utangacım ki söylesem sora erecek olan bu acıyı açamıyorum biraz da alışmış sevmişim yalnızlığımda benimle olan varığımın kanıtı bu öfkeyi
ah ama seni seviyorum seni, sönmeye doğru olduğunu anlayıncaca artan öfkemi unutuyorum bir köşede neredeyse

onlar anlatıyorlar
birbirlerini dinliyorlar
birbirlerine ait hissediyorlar
imrenilerek bakılmasını temenni ettikleri güzelliklerini gözler önüne seriyorlar
yeni bir kat çıkıyorlar
bir tören düzenliyorlar
anlamlı cümleler kuruyorlar
birbirlerinin öncelerini biliyorlar
sonraları hakkında fikir yürütebliyorlar
hayalkırıklıklarını ve acılarını geride bırakabiliyorlar

ben ise yanlarında uyukluyorum

kırmızı bir duvara yaslanmamız gerekiyor
orda tüm tanışıklığımızı baştan almalıyız
orda korkularımı geride bırakmalıyım
ve yeterince üzgün olabilme hakkına sahip olmalıyım
ölüm nasıl bir kelime, neden sürekli dilinde diyorsun da
benim içimdeki ölü büyüyor
ve kırmızı bir duvara yaslanmak istiyor

-

-

beni buraya çakmak için çivi bile kullanmadılar

sarhoşluğunun sesini uzaktan duyabiliyorum
göğsüme düşür başını, yaklaş
 

-

öfkeyle bakıyorduk tepeye
kimselerin göremediği şefafa bir kan akan
çok konuşmadım, gergindim
çok konuşmadım, inaçsızdım
kaygı ipine asılıydım henüz havada
gökyüzümde altıgen bir gökkuşagı
aklımda talihsiz bir hikaye
bulutlar güneşin önüne geçiyor durmadan
gökkuşagı rüzgarda hareket ediyordu
gün durmuş gibi

sonra gün harekete geçti
gökkuşağı geride kaldı
gece açıldı
ellerimizile tuttuk onu
talihsiz hikayemin yolu karıştı
ellerim yer değiştirdi
gevşedi kaygı ipim
arrtı öfkemiz



 

gücüm katlandı
içimdeki vahşi güç
tüm engellenmişikler içinde o katlandı
biraz kırıp dökmek
biraz ani hareket
güvenin yerini çoktan beri işgal eden öfkem eksilmeye başladı
nehrin denize varması epey zaman aldı bu durumda
incecik yeni nehir
saldırgan balıklarla dolu küçük denizime bir kaç şarkı eşliğinde vardı
büyüleyici kendi sesiyle
göğe doğru yükselen bir şehirden gövdeme aktı

ben geldim