bu bir korku tepkisidir

böylesi dolunaylı gecelerde dibinde ay ışığının kaynaştığı bir kaynağa varmadım. sadece iki aynı duygunun farklı canlılara hem de öylesine farklı iki canlıya verilirken beynimde gerçekleşen bir aydınlanma kımıldadı kanımın içinde. yetersiz ve kısa şarkılar eşliğinde başa sara sara yaşadım. hep korkarım, her şeyden korkarım ya nasıl olurda içimde gerçekleşen dönüşümün korku haline geldiğini farkedememiş olabilirim.
sebep: çünkü korkuyla aşırı heyecan hali aynı şeydir.
korku-panik-korku karmaşası değilde panik-korku-panik diye dizilim gerçekleştiğinden evet diyemememişim(olabilir).
------kesik-----
ne korkusu!
iki ayrı karşılaşmaydı, ikiside aniden gerçekleşti. biri sesle vurdu beynimi ardından görüntü. kafasına inen darbeyle oluşan sistem sorunları. benim kafam mı yalnızca sistemin içinde. ne çok saçmalık zarar görmeden içinden sıyrıldı yine yarınımda kendine yer edinmek üzere. önüne çıkanı ezen öfkeli boğa, korkum hemen ortaya çıkar.
bağsızlık, erken doğum değildim ama kendi işimi kendim halletmeyi bir şekilde öğrenerek doğdum. bu kadar korku nerden bulaştı. biliyorum. biliyor gibiyim. bir katilden yani bir katilin o sınırlarını aşmışlığı ürkütür beni, yine de nasıl aynı duygu haline dönüşür ki ortada sınır tanımamazlık yok ama tanımamazlık var gerçi.
geçse bu duygu eksilse korkularımdan bu tür bir korku daha güzel bir hale gelecek dünya hele ki rüyalarım biraz düzelecek sonra bir iki iyi şey daha.

inandığım onca şeye sahip çıkamayışımı yaratan tek eksilti tek başına güclü bir neden. inandın, inanıyorum. bereketin en büyüğü korkuyorum da. kendi halinde her şey güçlü bir kendi halindelik temiz.

içime tutunmuş şeyin korku olmadığını biliyorum ama korku demiş olmam ya da olmadam koca bir hiç.

geçelim.