ANIMSAYIŞ

Günün gürültüsü dindiğinde ölümlüler için
Ve kentin dilsiz sokaklarını, alanlarını
Örttüğünde yarı saydam gölgesi gecenin
Ve gündüz emeklerinin ödülü uyku;
...

Benim için üzücü uyaniklik saatlerinin
Başladığı zamandır bu.
Gece eylemsizliğiyde daha bir yakıcıdır
Içimde yürek azaplarının yılanları;
Kaynaşır hayaller, bir yığın ağır düşünce
Tasayla ezilmiş aklımı sıkıştırır.
Anımsayış açar önümde
Sessizce uzun tomarını:
Ve ben okuyarak yaşamımı irkintiyle
Titrerim ve ilenrim,
Acıyla yakınırm, acı gözyaşları dökerim-
Yıkayamam fakat kederli satırları.

Puskin _1828