19 Kas 2012

1

mavi gözlerine baktım baktım baktım küçülmüş mavi gözlerine, anlamın orada varlığını aradım, korkuya dönüşen anlam. şavaşa dönen anlam. gücümü emen anlam.
yok, ben de olmayan o inanç hali hayata karşı korkuyla beraber tüm görüntüsüne yerleşmiş. bana bulaştırabildiği beni gömdüğü hislerimi gömdüğü korku. midemi bulandıran korku.
beklentilerinin artık boşa akmaya başladığından habersizliğine inancının kendisinin de saplandığı kendine göre düzen olan bu yasalar karşısındaki yıkılışımın acısını örtecek hikayelerinin çokluğuna dayanarak biraz daha az üzüleceğini düşünüyorum.
beni bilen herkesin yanılgısı olarak biten bir hikayenin yanılgısı olmak, talihsizlikten uzak sadece korkudan ibaret bir kopuşla şu hikayenin.
en sıcak kucakta en unutkanlaşmak zorunda olan kafayla bulunmak, becerilemeyen işler sonucu gelen kabuslar.
artık bitse de sürse de geriye kalan tek gerçek duygu korku. devam ettiren tek duygu, altında cesedimin bulunacağı tek yer. 
sadece biraz uzaklaşabildigimi hissetmek istiyorum. ağır ve fazla.
fazla dirençli sanılmam sadece hissizliğimin ya da tek hisliliğimin sonucu yanılan insanlar insanlar yanılmakta.
hatıra, zihin, normallik, çekilebilirlik, benzerlik, aynılık yaratılamazken elimden gelen sadece ne olursa olsun çabalama hali.
yapabileceğim bu kadar. yapabilmiş gibi görünmek. 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Noktala