uğultu

Tüm gece kendi rüyamdaki insanlara havaya asılmış et parçaları gibi davrandım. Yeni doğmuş olduğu halde bir kütüğe oturmuş üzerinde plasenta sıvısı birazda yerlerde siyahi ölü bir çocuğun önünden geçiyorum. Sürekli meskenimdeyim çoğunlukla aniden yerler değişiyor.
sevmediğim bir arkadaşım daha da sevilmez halde yolda biriyle konuşup duruyordu evime yakın, kaç gündür düşünmekteyim farklılaşmış iyi olmuş ya bana ne.
kendimi ezilmiş bir çoban köpeği gibi hissediyorum, sarı tüylerim etimle yoğrulmuş, bir sürü silah ağzıma dolmuşken kendimi belki bu haliyle bir iki gülümseme yayar bir iki plan yapar bir ihtimal kaçar hale sokup başı ve sonu ilişiksiz planlar yapmaya adamış gibi hissediyorum. oturup istiyorum, istemek adanmak hepsi bu.
nitelikli insanlar o kadar çoğalmış gibi duruyorlarki tek istediğim kendi yollarımın bu yığından temizlenmesi için bir büyülü kar küreği.
yoğun bir başağrım var, bazen kafamda çeşitli iş makinaları çalışıyor bazen beynim sızıntı yapıyor bazen.