birçok çocuk içinden tek bir çocuk parmak kandırınca parmağı soldu

şışş sus diyorum kendime çok fazla tanımış olma kimseyi hem çok tanımış hem çok sevmişse hiç hiç olma  kıskanıverirsin bazen ağlayıverirsin çokça mutlu olursun ama yakıştıramazsın tavırlarını gülümsemesine parmağını dolayıp kendine doğru çekersin ya bir parçası elinden sarmaya başlar tek tek olmazsa sen olursun ya olamazsın onsuz yapamazsın yapamayacağını sanırsın, yanağından çalınıp almadı hislerini nitekim içinden kökleriyle birlikte söküp aldı kanlı ellerini koklamış burunlarda kalmış izlerini tanımamazlıktan gel ve elbet canı cehenneme sürecek bir tanrıya gülümser gibi yap ellerini kullan dudak kıvrımların gökyüzüyle buluşursa duyar seni...

avuçlarda açmış kendini gör, dalgalar götürsün seni bir süre...