patlamasını bekleyeceğin bir kestane değil bu yerinden büsbütün çıkmış bir hayat sadece

ah bu saate nasılda acımadan

"nasılsın?" diyebiliyor insanlar..

yanımda değilken en sayıklayanından bir sevgi

yanımda üzerine kül rengi duygusuzluğumu resmettiğim bir oda arkadaşından başka biri değil ki hadi uyu geç oldu diye başını yastığa koyunca beni uyutan

pencereye biraz deniz manzarası bırakan bir bakış bırakıyorum tüm uykusuzluğa

nasıl değilim ben, bir yarasanın ağzında tüm gecelerim, üstelik ölü bir yarasanın gagası bu..

her hücremin başı dönüyor, başı döne döne yol alıyor tüm sabahlar bana doğru

beynimin oksijensiz kalmış olması bile kurtarmıyor beni, neyle bağlıyım bu hayata anlamıyorum, topuğumla kumda anlamsız şekiller oluştururken, bir dikenin üzerine düşerken..