karma

Üzülme zamanı geldi hadi ağla

Yüzünü as

Kalbin ağrısın

Ellerin titresin

Kafanı toplamakta güçlük çek

Ruhun sıkılsın

Uykun gelsin

Ağlamayı bile isteme

Anlam kaybına uğramış bir hayat gör

Renkleri fark etme

Hadi kapa gözlerini

Yaşamamaya bakmaya hazırlan

Kimse dokunamayacak sen bu hikayeyi yazdığında

Ve alamayacaklar kitaplarını

Soramayacaklar adını

Okuyacaklar

kurtulamazsın

Kimsin sen

Hadi uyu rüyanda yeniden acıtacaklar ruhunu

Rüya görmemeye bak

(alıntı)

Silinmiş insan suretleri peşine sokaklara çıktım...

Yürüyerek geçtiğim tüm sokakları dolandım gece boyunca

karanlıktı biri, öteki ay ışığına tutkuluydu...

Bulutsuzluğuna yıldızları çağırmış gökyüzünün altında biri..

Rüzgarla buluşmuştu diğeri...

Sordum...

bir bir hepinizi

usanmadan dinlenecek sayısız öyküleriniz vardı

sevgileri yarım bıraktığınız, utandığınız

kırılganlığınızı meşrulaştırma hesabına silip siliştirdiğiniz

paylaşımlarınız, özlemleriniz, korkularınız, düşleriniz

sordum,dinledim ama anlamadım

iyi de neden sakladınız?

Ne anlamı var artık söylemenin demişsiniz.

Bu saatten sonra olmaz deyip zamanı küçümsemişsiniz

sahip olduğunuz mal çokluğunda sefil ve hırsınız kadar yalnız olmak ve kaybolmak arasında varlığımıza yazık ettik

gerçekçi olmak ve mantık yontuları arasında...

Yürüyerek geçtiğim bütün sokakların üzerinde

dolandım gece boyunca nefesinizi nefesime katıp

toplayabilmek için duyarsızlık ve bencillik yüklü hep haklı çıkma ve güçlü kalma adına taktığımız maskeleri...

Öyle umarsızdı ki hergün geçtiğimiz o sokaklar

aynılığının bezginliğinde

topuklarla çiğnendiği

aynı umursamazlıkta

kimbilir kaç kez değiştirdi çehresini

uçurtma kuyruğunda

ağaçlar çiçeğe durduğunda

ve taşırken cüssesinden ağır bir deneyi karınca

yağmur altında ebem kuşağı...

Bir günaydın, bir merhaba hatırına...

iks ye ze

Çayın yanında sırıtan dizler ve tek şekerli prefabrik bir sevda... Günaydın, hepsi bu.

iks ye ze

Çayın yanında sırıtan dizler ve tek şekerli prefabrik bir sevda... Günaydın, hepsi bu.

...

aslında bir sorunda, çözümün tam tersi bir durumu gerçekleştirirsekte değişen birşey olmaz. yeter ki çözümün ne olduğunu bilelim yani sorunu tanıyalım..

..

ELLİMİZDE HİÇ BİR ZAMAN VARDI VE HER ZAMAN HİÇTİK

bir benzeri

her zaman vardır gökyüzü

teomancık

çatı katı

Öyle bir başıma göründüğüme bakma.
Karanlıklarımın ardında neler var neler.
Eskimiş yarım sevdalar miadı dolan kullanılmış hayatlar ve hepsinin bir yerimde kalan acıtan anıları.
Bir çatı katından bakar gibiyim yaşadıklarıma;
Öyle uzaktan öyle kayıtsız ben aşağı inene kadar değişiveriyor her şey.
Hiçbir zaman yetişemiyorum.
Ne zaman son basamağa gelsem gitmiş oluyor gecelerce beklediklerim.
Bazı hataların bedeli ne büyük oluyormuş meğer.
Öde öde bitmiyor bitmeyecek.
Her yeni adımda her yeni solukta nefesini ensemde hissediyorum.
Bırak artık be yakamı sen de yoruldun biliyorum.
Dışardan baktığında nasıl da sıcak nasıl da huzur dolu.
Ya içerisi; olabildiğine boş ve soğuk.
Günlerdir duruyor verdiğim ilan kimse arayıp sormadı.
Sahibinden satılık kelepir çatı katı.

Simone

Birkaç gün daha geçiyor hayatımdan, birbirinin aynı, hep aynı. Aynı renklerde soluk alıyorum. Seni kendimde buluyorken, kendimi kaybediyorum. Yeni insanlar tanıyorum, güzel insanlar. Onlarla konuşuyorum, dertleşiyorum.

Özlüyorum.

Sabır yetmiyor bazen, koku yetmiyor.

Önümde, arkamda, sağımda, solumda ormanlar yükseliyor, yemyeşil. Dağlar yükseliyor karı bekleyen. Yollar uzanıyor sana doğru mu , bana doğru mu belirsiz.

Korku kalmadı ruhumda, bazen hiçbir şey kalmıyor ya.

Sevdiklerini uzakta bırakıp, uzağı sevmek mi yaptığım, kendimi daha çok sevdiğimden mi uzaklardayım. Hayatın gerekliliği biliyorum ya, olmuyor ya da çok zor oluyor.

Nasıl günler bunlar; soğuk, ıssız. Mesafeler, mesafeler, mesafeler….

Yeni insanlar tanımak.. yeni güzel insanlar. Sesleri duymasam da yüreklerini hissettiğim. Yeni insanlar tanımak. Yeni ve beni yaralayan insanlar. Bana yeni hikayeler anlatamayan insanlar….

İçimden geçen şiirleri duyuyor musun? Avuçlarımdan kayan..İçim acıyor, acı şiirlerimi okuyor musun?.. okuyorsan acısını dudaklarında mı yoksa ruhunda mı hissediyorsun?..Şiirlerimde yalnız bırakıyor beni, beni unutuyorsun.Bir ressam fırçasını son kez dokunduruyor tuvale, heykeltıraş son dokunuşlarda eserinin. Bense şiirlerimi bırakıp ölmeyi seçiyorum sanki. Resmin son halini görmemek için, parmak uçlarıyla dokunmamak için heykele, yarım kalmış şiirlerimi ruhuma saklayıp ölmek ya neyse boş verni

bir eflatun ölüm (alıntı)

kırgınım, saçılmış bir nar gibiyim sessiz akan bir ırmağım geceden git dersen giderim kal dersen kalırım git dersen kuşlar da dönmez, güz kuşları yanıma kiraz hevenkleri alırım ve seninle yaşadığım o iyi günleri, kötü günleri bırakırım. aynı gökyüzü aynı keder değişen bir şey yok ki gidip yağmurlara durayım. söylenmemiş sahipsiz bir şarkıyım belki sararmış eski resimlerde kalırım belki esmer bir çocuğun dilinde. bütün derinlikler sığ sözcüklerin hepsi iğreti değişen bir şey yok hiç ölüm hariç. aynı gökyüzü aynı keder.

bazı zamanlardı

30.01.10

Yalnız kalamamak, Kalmak istediğin kadar

Ağlayamamak, Ağlamak istediğin kadar

Binlerce defa tekrar etti hayat , daha da edecek muhakkak ama ben yoruldum sanki kaderim aynı sayfanın kopyalarının yaşandığı günlerle örülü ne bu halen anlamış değilim sonunda bir şeyler olacak muhakkak ama anlamıyor kimse daha doğrusu kimseye durumu çaktırmak istemiyorum; yoruldum ben..

Belki de onlar da benim gibi..

Saplantılarımsa bunları bana yaşatan .. biliyorum kurtulamıyorum , avuçlarımda batıyor güneş .. avuçlarımda biriktirdiğim su ve sonsuz bir boşluk..

Aslında gerçekleri söylemeliyim en son kendime zaman ayırıyorum, en sıkışık anımda kendime koşuyorum..

13.02.2010

Bu sefer kendime zaman ayırıyorum bazı alışkanlıklarımı değiştirmeye karar verdikten sonra.. artık tek bir renkte yaşamak yerine tek bir renkte ölüp tek bir renge gömmelerini istemeliyim .  ve bu hastalıklı duruma oturup ağlamalıyım biraz daha ve yüzlerlerce defa ve ve ve yüzlerce ve kime ne. Ben yoruldum, ben.. yüzlerce defa yazdım bunu, yüzlerce defa okudum ama bir kez olsun farkına varılmadı.. bir şey beklediğim yok bu yönde kimseden, ya gelmesi de fena olmaz…

Kendime zaman ayırıyorum her şey birbirine giriyor..

                        

Sahip olmadığım şeyleri de kaybediyorum son zamanlarda, anlayacağım artık asla sahip olamayacağım onlara. geniş bir yalnızlık sahibiyim ne hoş …

Çoğu zaman olduğu gibi bu gün birkaç bardak gözyaşı içemedim akıtabildim dışarı, bir fark bulamadım çünkü hislerimi kaybetmeye başlıyorum.. düz yazı yazmak yaralıyor beni … şiir yazamıyormuşum.. şiir yazabildiğimi sanıyordum şiirlerimde sevebildiğimi sevmiyormuşum.. diğerleri gibi acının içinde geberip gidiyor gibiyim .. biraz daha uzun sürebilecek olsa da … insanı ayakta tutan inançları ya bende bir parça inançlarımla buradayım..

yavaşça ve biraz da sessizce

Yılın son günleri.. ne önemi var diğer günlerde beni biraz daha ölüme yaklaştıranlardan, karmaşıklığımın sürüp gittiği bir hayat bedenimde içimde diğer günler diye bir şey yok benim içinBedenim diyebiliyorum ya ruhum nerde ruhum yaralı bazen ölü ruhum bu aralar ölüsü bile olmayan ruhum. Hüznü inkar etmek biraz daha güçlü olmamı sağlamıyor biliyorum  .

Bir şehir insanı bu kadar yaralar mı.. bu kadar acımasız olur mu..  

ilkel

Bir gün daha geçti Sensizlikle Yeni bir senle Bambaşka Bir benle

Yorgunum

hala bir sen varsın buralarda

aynı sen

yeni sen

bir şekilde varsın

niye gitmediğini sormuyorum artık

sesinin uzaklığını hissedebiliyorum

Yoksun

olsun ben varım

varım ve sen varsın yüreğimde

bambaşka olsan dahi

olsun kim olursa olsun bir sende varsın ya

Artık ne yazacağımı bilmiyorum

ya da

bu aralar bilmiyorum

sana şiirler yazmak masallar anlatmak

senle bitmek senle başlamak

yokluğunda bile en uzakta bile hissedebilmek

bu olmalıymış Sevgi

sensizliğe inanmamak

seni bilmekmiş

Ve adını her duyuşta irkilmek

Seni aramak

başka seslerde

sokakları seninle bilmek

sensiz sokaklarda tükenmek

seni anlatmak geceye

ve geceyle paylaşmak seni

kim olursa olsun gelen bir sen de olduğunu haykırmak

her an üzülmek

varlığını yaşayıpta yokluğunda kahrolmak

şiirler mi anlatacak seni

ne çok aradım seni kelimelerde

sana en yakın kelime adınken

adını başkaları da taşıyorken

seni aramak sözcüklerde

bir sen daha olmayacağını bilerek

gölgelere sığınarak ağlamak

sensizliği sıcak sanıp sarılıp donmak

geçmeyen bir sensizlikte

her defasında donup ölmek

her durakta seni beklemek

göremediğim her yerde senin varlığını aramak

senin için dua etmek

bir sen daha yok

bir ben sende yok

ben yokum işte

senden uzaklarda ölüyüm

rüzgar beni sana getirebilir belki ama sen….

ertesi

Her şey geçiyor inan bana

Bir zamanların acısı, unutulup geçiyor

Geçiyor zaman

Bekliyor mu sandın

Vefa yok onda bana inanmadın mı

Şimdi yaşlı bir insanım

Şimdi yaslı bir insanım

Güven veriyorum artık

Zaman verdim, güven aldım

Yaşlandım

Dinle geçiyor her şey

Mutlulukta

Acı da,

Sağlıkta

Yüzünü günışığına çıkarmak istersin

Gücün kalmadı ki

Daha fazla çıkaramazsın ki

Umudun ne kadar

işe yarar bir tek o var

Sen hıh

Biraz gülümseyebiliyorsun o kadar

O da yalana bürünen bir yüze ait

Yüreğine ait değil

Orda tahammüllü

Bir o kadar da acıyan yüreğin de var

Her ilaç mideye düşer

Henüz yüreğe düşeni bilinmiyor

Yaşıyorsun

Senden başka bir çok kişi de yaşıyor

Yarın

Ah yarın bilinmiyor

Umut, umut, umut..

Yoluma bir ışık olup düşüyor

Sen, ah sen yüreğin acıyor

Sayfalara sığmıyor değil mi

zaten sığmak istemiyor

BU KAPIYA YASLANIP AĞLAMAK YASAK

Kendimin uğur böceğiyim

Avuçlarıma konarım

Mutluluk getirmek için

Mutluluk  diyarına uçarım

Ama yollar yağışlıdır

Anlarım, üzülürüm, ölürüm..

Ben, küçük uğur böceği kendimin

Yollar kendiliğinden açılır  önüme

Bazen ben açılırım yollara

Şimdi ben

Küçük bir  hüzün böceği

Ama yine de

Uğur böceği

Kendimin

05.11.10

en baştan başlamak gerekirse; gereksiz sözler ve insanlar...