"...
Ve kayıplarımla kazanımlarıma ilişkin bu farkındalığım beni hem geriye hem de ileriye bakmaya itti.
..."
Bazen öncekinden bir parça taşırız
Bazen tam zıttı olur, bambaskalasiriz
Ama kaçınılmazdır ki
Biz ya birbirimizle tamamlanır
Ya da birbirimizle aniliriz
(Sanat akımlarına:)
Geriye sadece işlevini yerine getiren göz yaşları
Hep belirli saatlerde
Mekanik neredeyse
Dönüp yastığa gömülüp
Geriye sadece acı olandan başka bir şeyin kalmayisi
KALAN
Bedeninin bile senin olmayışı
Her yerde yabancılık
Kendi icinde bile
Geriye
O günlerde her şey yıkılır her şey dağılırken
Huzur, bir parça huzur çıkar sanıyordum yazdıklarımın icinden
Siyahlar tam siyah, beyazlar yerli yerinde oysa şimdi
Ne büyük yıkımlar ne de simarikliklar
Yaşamın -ellerimle cirpa cirpa suyunu- geldiğim kıyısında
Sudaki yansımalarını iztemekteyim insanların
Büsbütün hatalı mıyım..
kimi dalgalı fırtınalı günlerde ne aradım
Şimdi herkes sakın, su sakin
Şimdi de yasiyorum, o günlerde de hayattaydim
Tüm ilkelce duygularimdan ariniyor muyum
Vahşeti sevmemiş mıydım hiç
Orada artık sadece ses var olabilir
Burada sadece görüntüler
Hep aradigim, kara sevdalarimin ateşlenen fitili
Ahenk daha çok ben demek değil ki
Ahenk tamamlayan demek
Var olmanın gogsumuze iliklenisi
İlerlemek derin ve hassas odalarda
Oyun oynamak dakikalarca
unuttuğumuz biricik gerçek
burası cennet bahçesi olsa bile
tanrı kıskanır.