Bir acımama şöleniydi
İştahla
Acıttı
Neredeyse delirtti
Neredeyse gebertti beni bu şölen
Ve solenleri zalimlerin sonsuza dek sürmekte
Bir dava divanda
Bir yabancı aynı bedende
Bir öteki çekmiş eline zihnimi vermişim eline
Iste sevdigim adam böyle bir kabusun icindeyken buldu beni
Ve sabırla dinledi
Iyilestirdi
Bakın yine hayattaydim bir miktar
Onunla mücadeleyi
Ve öfkeyi yeniden ele aldım
Bin yıl beraber yaşadık
Yer degistirip durduk hayatlarimizda
Bin yılda kaybettirilen kendimi
Bir parça yeniden buldum
Çok çalıştım
Daha ogrenecegim ve yaşayacağım çok sey vardı
Bin yil büyüttü beni
Bin yıl ağlaya ağlaya
O masum halime yansam da
Ister istemez akıllandım
Ne bir gurur ne narsist bir düşünce
Oz saygi neymiş onda tastamam gördüm
Kimseye egilmeyen başımla bir ona eğildim kaldım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Noktala