Açıyorum zihnimi bir neşterle
Uyutulmadan
Uyuşturulmadan
Elime tutuşturduğu her parçayla yer değiştiriyorum
Kendim dediğim şeyi eksiltiyorum
Sana öyle inanıyorum
Kendime öyle yanıyorum
Arkamda up uzun yıllar, yıkık dökük bu günümü sarsan
Yeni direkler dikiyorum gerçeklerden
En gerçeği olmaya çalışıyorum
Gün geçtikçe köklerim güçleniyor
Gövdem güçleniyor
Yapraklarım kocaman ve yeşil
Gövdemdeki oyuklar duruyor
Hep duracak
Ne bir makyaj, ne bir inkar
Oyuklardan sızıyorum, zorlanıyorum
Zamanla ben büyüdükçe önemsiz,
Fakat hep orada.
Bulutları delip yeni bir hikaye yazmaya uzanıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Noktala