Yalnızlığın bir bicimi yok ki bende
Kac parçalı bir hayatı bir arada tutmaya çalıştım
Da
Kaçı kaldı elimde
Zayıf parçalarımı yuvadan atıyorum
Geriye sadece bir hayvan kalıyor; yırtıcı
Kendi içinde bencil
Bunu istemiyorum
Direniyorum, beni yaniltmak uzere konulan duvarlara
Kimi uzerime devriliyor
Kimiyle beraberce devriliyorum
Kacinilmaz sakatliklarimla beraber ofkem dağılıyor.
.............》》》》Koşuyorum,
Bir tek gerçeğe, koşuyorum
Çoğunu deneyimledigim, talihsizliklerle dolu hayatı yasamak yerine, artık
Gozlemliyorum
Tek bir bicimi yokmuş kabul gormeyisimin
Hepsinin ortasinda tep tekim
Sessiz ve donuk bakışlarla durmuş
Derin soluklar ve gözyaşlarıyla
Acı çeke çeke
Yaralandığım yerlerden filizleniyorum
Yaralandığım yerlerden akillaniyorum
Istersem oralardan öle de biliyorum
Yaralarıma ruhlar üfleyip salıyorum
Sıradan bir hayat isterdim
Sessiz ve sakin
Hala istediğim sadece bu artık mümkün bir durum olmasa da
Olasılıkların sona erdiğini görüyorum
Artık bu baska hayatın icinde
Yok baska seçeneğim
Kendimi yetiskin bir bedende bir yola hazırlıyorum.
