anda

 Tüm ışıklarını yakıyorum

Tüm Işıklarını teker teker zihnimin

Kalbim kabul etmez sanıyordum

Kalbim aklımdan daha cesur çıktı

Daha akıllı

Umudumu kesmiştim neredeyse

Öfkem harekete geçti

Nefretim yüreğimi sarmaladı, okşayıp öptü başımdan

heyecan dolu bir kavuşma yaşandı yaşamla

şimdi verdiğim mücadeleyi hatırlayınca gözlerim doluyor o acıya

sanırdım tek bir şekli var hayatta kalmanın

sanırdım koparılan yerlerimin yerine yenilerinin gelmemesi bir felaket olacaktı

daha fazla uzuyorum

şimdi şefkatle yaklaşıyorum kendime

bir bir deneyimliyorum, yaşıyorum, ürperiyorum kaçınılmaz sonlara

şimdi kendimi kutluyorum

düşmek kaçınılmaz

yara almak kaçınılmaz

gerekince kazıyorum çukurumu ellerimle

ölümü de yaşıyorum

bütün her şeye hakkım var biliyorum

Doğrular değiştikçe

gerekeni yapıyorum