açayım istemezsin içimi
görmemen gereken derinlikte yaralar bunlar
bazen sana bakıyorum ve ne kadar ömrümün kaldığını hesap etmeye çalışıyorum
bazen aklımdan ölme biçimleri geçiyor
bazen ben tanrı değilim ki diyorum
bu ölü cana ne verebilirim
ölüm benimle geziniyor
bazen kitlenip kalıyorum
bir şey var çözemediğin
ölümü kim çözebilmişki; kendi içimdeki kıyımdan kalanların yaralarını sarıyorum
kendime yabancıyım
bu bedeni benden önce kullanan kişinin anıları ruhumu tedirgin ediyor sanki
etrafımda onun hayallerine dair bulgular
ben en çok o masumun kaybına ağlıyorum
bir şey var
bir ölüm
bir bozgun
adil olmayan bir yalnız bırakılma
onun anıları işte
görkemlibir ağaçtan kalan küçük yeşil bir dal gibi tutunuyorum
bir şey daha
öyküyü tamamlamaya çalışıyorum
anlatmak istiyorum
görmek istiyorum
bilmek istiyorum
yanılmadan
yanılmayı hiç istemiyorum
bir şeyden çok daha fazlası var
hayat var mı?
parmak aralarımda kalmış ufak titreşimler
ama bileklerim karıncalanıp uyuşuyorlar
bir şey var peşi sıra ölüyor içimde bir şeyler
bir şey var çözsen tüm taşlar yerine oturmuş olacak
hikayemin tümünü istemezsin
ben bile uzaklaşıyorum
kendimi fiilen öldürememdeki sebep kendime olan yabancılaşmam
bir şey var
acıdan başka ne olabilir ki
sana sadece gülümsemek istiyorum
başka bir şey yok
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Noktala