Dokuzuydu ağustosun

Bu günü hafızama kazıdım 

Kendi varlığımı 

Bak gün batıyor dedim 

Bir olta olsa fırlatıp geri çıkarırdım 

At sirtinda bir adam

Koyunlarinin basinda cobanlar

Ilk defa fark ettigim yapilar

Köyler 

Yüzüme sertçe vuran rüzgar 

Yanan acıyan suratım 

Toprak eskiden baktığım o toprak değildi

Kuru otlar daha deliceydi

Boş evler

Çirkin yapılar 

yol boyunca dikilmiş taze fidanlar

korucular

Uzakta al oynak alevler

Suya inen hayvanları izledim

Uçan bir kuş yücelerde 

Belki bir leylekti

Dikiz aynasına yansıyan yüzünde gezindi gözlerim 

Bak dedim gün nasıl batıyor 

Bu bizim son günümüz 

Olta da yoktu ki geri çekeydim 

Hızlıca uzaklaşan kan kırmızısı güneşi