Ya rayah

Bana onun hakkında yazdigi ceviri yazısını gonderdi

Ne tesadüf ben de bilgisayarımı tamire göndermeden önce bu yazıyla uğraşıyorum dedi

En sevdigim şarkılardan biriydi

Anirircasina söylüyordu racid taha oyle yorumlamislardi 

Öyle güzeldi oysa

Ve başlayayım bugüne 

Mutlu olmaya değil de güçlü olmaya ihtiyacınız vardır bazen

Hiç dövüşmedim 

Gözlerimi karartmadim hiç 

Bunu demek haksızlık olur kendime

20 yıldır var olma mucadelemi verdim

Son derece sessiz ve işinde 

Isler hic de tıkırında değildi 

Kendi kendimi yeniden var etmeliydim

Zayıf 

Derin bir depresyonda

Aşırı bir kaygı halinde

Çöpten hallice

Bir kenara bırakılanın ben olduğu bir gerçekti

Sonunu görmek istedim 

Ayağa kalkamıyordum ama etrafı izledim

Lanetlenmiscesine islerim ters gidiyordu

Ve bu aralar isleri ters giden kimselerle de kimsecikler ilgilenmiyordu

Çok insan tanıdım 

Gizsiz kapaksiz ben açıldım 

Onlardan kimi açıldı kimi tereddutle bir başkasını oynadı 

Garip

Kimse kimseye benzemiyordu 

İnsanların bu kadar benzersiz olduklarını bilmezdim

Bir süre erdigimi sandım 

Sevildiğinden cok sevmek cesur kılarmış 

Sevdiğinden cok sevilmek arsız 

Arsızlara ve cesurları gördüm 

Bir de durup izleyenleri

Aynada kendime baktım 

Otelerdeydim 

Yansımalarım güzelmiş 

Yine de ağladım 

(Üç hurma bir kupa kahveyle kahvaltımı yaptım

Ilac aldım 

Fazla almışım zaten bir işe yaradığı yoktu

Çiçeklere baktım

Balıklara yem verdim

Suyu tazeleyeyim derken avucumun içi kan doldu 

Vazgeçip geri geldim

Radyoda bir şarkı çıktı dans ettim 

Trawis lammark - i forgot to remember to forget

Bir de Elvis inkini açtım 

Bu sabah icin biraz fazla dertliydi 

Neyse konuma geri döneyim)

Hala eksik bıraktığım bir seyler vardı 

Zihnimi tekdüze saçmalıklarla gecistirmeliymisim

Oralı bile olmadım 

Tanri olmak gibi bir şeydi 

Izledim izledim izledim

Kılımı kipirdatmadim çoğu zaman

Tanrı bizlerden ogreniyor ve değişiyor muydu

Cennetten kovulusun gerekliliğini anladım 

Bu sekilde hayat geçmeyecektir 

Bir gidişi tasarlamaya başladım 

Konusmalarimiza kulak misafiri olan biri

Onemli olan iç huzuru diye yari sakayla bir cümle kurdu

Fakat artik icimde bir dünya kuramazdim 

Dağıtılıp yıkılmış bu yere biraz baktım toparladım

Konusan duvarlardi bunlar konuşan eşyalar

Gökyüzü yıldızlar sokaklar

Geride bırakmalıydim 

İsmimi bile değiştirecektim 

Mesleğimi

Çoğu gitmis ve çoğu da kalmıştı gidilecek yolun

Gün yarılandı

O henüz uyandı 

Yola çıkma zamanı herkes için yaklaştı 

Varamamak kaderim olmaktan cikmaliydi artık 

Düşünüyorum 

Zamanin zorluğunu kafaya takma lüksüm yok artık