Şahane

Karsimda duran eşya yığınından kurtulmak mümkün değil 

Zihnimde kurdugum onca hayalden sıyrılmak çok güç 

Bir taraftan kuduz tehlikesiyle karşı karsiyayken

Diger taraftan ruhumun verdiği savaştan umudum yok artık 

Sonsuz hatalar yumagiyim sanki

Şok anlarımdaki davranismarimin ne kadarına başarısızlık denir bilmiyorum 

Benim sevme bicimime sahip o adamı sevemedigim icin üzgünüm 

Sonsuz saygı duyuyorum sadece

Saf sevgilerin var oluşu beni güvende kılıyor fakat belki benim için her seyin sonuna gelinmiştir 

Berikindense hiç bahsetmek istemiyorum kendi lanetime yeterince kapılmış gidiyorum

Peki 

Bu kadar asagilanmis olarak mi bitmeliydi

Sonsuz kırgınım Tanrıya 

Yerinde olsam yüzüme bakamazdım 

Bana kızmamalı 

Eğer azıcık haberdarsa içimden 

Utanmalı 

Ya da yakmalı şu evreni

Nelere gozlerini kapamadı ki

Umut yok