bizi burada unutmuş olan tanrıya

İlk defa yürüdüm halime ağladım

oturdum halime ağladım

yani ağladım da ağladım

yalnızlığıma

Yanlış ilişkilerime

toplumun beklentilerine

bana dayattıklarıma

dayanacak gücüm kalmadı

gitmeli bir yere sığınmalıyım

herkesten ve herşeyden geçtim

benden her güzel şeyimi söküp almış

yerine koca bir boşluk bırakmış olan

ellerim tutmaz gibi olmuş

kendimi bir şekilde imha mı etmeliyim

yoksa son bir kez denemeli miyim

neyi

koşullarımı yaşadıklarımı düşünüyorum

direnip dayandıklarımı düşünüyorum

neye direnmişim

düşünüyorum

kendimi kabul ettirmekten ,ibaret bir yaşam

başarı şansının çok düşük oluşu

aslında hiçbir zaman başarılı olamayacak olmam

zihnim zayıflamış

yaşlanmakta

yorgun düşmüş

yeteneklerim körelmekte

bütün olanlarla uyumsuzluğum sona erdi

her şey çok fazla cüretkâr ve çıplaktı sadece

başımı öne eğdim bir süre sonra geçip gitti görüntüler

Sesin şiddeti

Sevginin koşulu

beni alıp yalnızlığımın kıyılarına attı

engelli bir genç

sürekli elinde bir pet şişe vesaire

parkta yere uzanmış tak tak tak tak sesler çıkarıyor 

her gün ve her gün

ben de burada hala hayatta olduğuma dair aynı sözcükleri diziyorum

tak tak tak tak tak

sınırda ve görünmez hale gelmiş 

hiç kimseden hiçbir şey istememeyi öğrendik ve saldırganlaştık da belki

tak tak tak tak

işte tanrının göz yumduğu hallerden birindeyiz

tak tak tak tak

Doğal seleksiyon yavaş işliyor bir iyice ezmeden bırakmıyor

dersler almıştım

neye yaradı derseniz inanın tek görebildiğim ne kadar ziyan bir hayat yaşamış olduğum

ve geleceğin karanlığı

dersler almışmışım

sadece maruz kalmışım

herkes çok akıllı değil anladım ama

sadece talihiyağver

biz ise aynı sesleri çıkarıp

donup kalmış, sona ermiş bir zamanı yaşatıyoruz

tak tak tak tak