en çıplağı

 o zamanlar sevginin iyileştirici gücüne inanırdım

eninde sonunda adaletin birleştireceğine bir noktada

göz göre göre

göze alarak gittiğim onların gözündeki o ateşe

yansam da yakınmayacaktım

dönecek yuvam açılacak kollarım olmayacaktı

hiç olmamıştı ki

tüm sevildiğimi sandıklarım

kan bağlarım

gönül bağlarım

hepsi bir şarta bağlıydı oysa

tüm şartlardan geçtim içimde

ne bir bağ

ne bir sevgi

ne bir ben kaldı

oturup izlemek 

oyuna dahil olmamak

yalnız kalmak

benin artık bir başkası olması

tanrının bile geride kalmış ya da çekip gitmişliği

tüm tehditler

tüm istekler

tüm mecburiyetler

endişelendirmiyor artık

bitti

bu kadardı 

alın bu bedeni de istediğiniz gibi kullanın

demeyeceğim

onu bütün hikayemi yeniden ve yeniden anlatıp

kanserden çüreyene kadar

süründüreceğim

kimse daha fazla kıramadan göçüp gideceğim