Bir uzay anı

Mücadele ve Müdahale

Yanlış Öğrenmeler

Kimden öğrenmiştim 

Ölmeden önce halledilecekler

Boyun eğmeyi öğreniş

Hayata karşı mücadeleci

Efendiye İtaat

İster istemez yaşama isteği

Kim yaşama içgüdüsüyle doğmaz ki..

yavaş yavaş bitirildibu istek içimde

en başta sağlıksız aile ilişkileri.. kötü rol modeller. efendiler ve boyun eğenler arasında büyümüş olmak. Kıyısından köşesinden sevilmek. Koşullu sevgilere razı bırakılmak. Yetersiz ilişki deneyimi. Kabına sığmaz bir zeka. Yeniden ve yeniden baş gösteren yaşama isteği. Nasıl halledicem, nasıl, nasıl diye çözüm arayışları aramak. Her günü gözden geçirmek. geçmişi eşelemek.

Hatırladığım ilk anılardan biri bir tartışmayı bitirmek için sorunun kaynağından uzaklaşmak ve hiç yaşanmamış gibi devam edileceğini düşünmemdi. 

Sosyal ilişkiler de öğrenilebilir davranışlarla şekilleniyordu oysa.

herhangi bir genetik aktarım neticesinde kendiliğinden var değillerdi

İyi niyet geçer akçe değildi.

bunu öğrendiğimde yaşım 31 oluvermişti.

Erdiğimi düşünüyordum

Ve evet ermiştim artık

Aymıştım

Tepetaklaktım

Zor zamanlardı

ve beni ayakta tutabilen tek şey öğrenebiliyor olmanın gücüydü.

bilmek

anlamak

Bir sırra vakıf olmak.

gerçekler

Yaşamak her ne etki yaratıyor olursa olsun gerçekle kucaklaşabilmekti

Hiç bir gerçeğe kapımı kapatmadım asla

Hatta olasılıkların en beterine bile fazlasıyla kapım açıktı

bu yüzden genellikle endişeliydim

.

İnsan tanımayı öğrenmeye başladım en başta.

Başlar zordu.

en zoru kendimle tanışmaktı her zaman ve halen tanışma ve kabullenme sürecim devam ediyor. değişmek yolundaki serüvenim.. gelişmek yolundaki.

En zoru ailemle yaşıyor olmaktı. Bir çok açıdan karlı çıkacak olmalarına rağmen kendi değişimime daha az şahit olmalarını isterdim.

Bu zaman zarfında biriyle beraber yeni de bir yola çıkmak pek sağlıklı olmayacaktı.

değişiyordum , akıllanıyordum, kendimi sevmeyi öğreniyordum.

kendimi korumayı, değer görmeyi, kendime saygı duyulmasını, hesaba katılmayı ve kendimden vaz geçmemeyi öğreniyordum.

oysa ben kendimi başkası için kendi değerlerinden ödün vermez sanıyordum. Sanıyordum ki .. Bir köle gibi yaşamıştım.

efendisiz bir köle gibi kalmıştım.

kendimi de sevmek yerine karşımdakini iki kere sevmiştim.

Çifte yaşadım Acıları.

İki kat değersiz hissetmiştim.

Yaşadıklarım bu gün hiç yaşanmamış gibi

bir başkası yaşamış gibi sanki

Daha fazla hata yapmak istemediğimi biliyorum

Hatasızlığın da mümkün olmadığının farkındayım

Beynim aşka, sevmeye kapatmış kendini öyle koruyacağını düşünüyor kendini besbelli.

fakat ben tek bir anıya odaklanmamayı ve mevcut öğrenmelerime de bel bağlamamayı öğrendim

Cesaretin hayatıma kattığı tadı seviyorum. Sürekli bir kısıtlanmanın olduğu yaşadığım coğrafyada asabi ve cesur olmaktan başka bir çarem olmadı.

Unutamıyorum

Bir daha aynı şeyleri yaşamamam için unutmamam gerekiyor

ama biliyorum

iyi şeyler istiyorum, mücadele ediyorum

Yaşayıp gidiyorum. Yaşayıp gidiyorum..

Sakinliğe ve sevince.. umuyorum