Tesellim düşer

Eğdim başımı önüme ağladım 

Kabul,

Artık kabul!

Kendi kendime yeterdim 

Benden çaldılar 

Kendi kendime yeterdim 

Kendimden vazgeçtim 

Fakat ben de tanrı değildim

Keşke kazanç olsaydı bana da kalan

Hepsi kayıp 

Hepsi kendi kendimi kandırmam 

Kabullendim

Kendimi ne yapayım ne edeyim

Aklım eksilmiş 

Bedenim tükenmiş 

Ruhum yorgun

Beynimde iğne atsan yere düşmez 

Bilsem, bir ihtimal bulsam umudu

Size de vereceğim 

Toprağın altında, yedi kat dibinde

Asık suratımla 

Kırgın kalbimle

Bir faydam dokunsun kendime de

Hemen size yetisecegim 

Bir faydam dokunsun diye

Birlikte sevinecegiz Bir kez olsa bile

 Bundan 9 yıl önce bir kadınla tanışmıştım 

Çok yalnızdı

Bugünlerde o kadın benim

Ve gelecek günlerimi de biliyorum

Ellerimi sıkı sıkı tutuyorum

 Mücadeleydi yaşamak.

Yaşayamıyorum artık..

Kopacağı yere kadar sürükleniyorum.

" Boşunadır yakarış çizilene"

Sarsıntılar

 Kabul etmek degil de, boyun egmek lazım bazen.

Umutlarının

En saglam yerine bağlı kalbinin hayallerinin

Artık kansere dönüşmüş yanilgilarinin

Boynunu vurmak, temizlemek, söküp almak lazım

Acıyacak!

Hayat işte dersin, ölüm işte diyorum

 Size umutlarımın başıma ne işler açtığından bahsedeyim.

Diretmenin tehlikesinden kendinden vazgeçmek pahasına 

Ruhuma inen şu sille tokat günlerimde 

Sevgi ve umut dolu kalbimi büsbütün kaybetmeden sakinligimi koruyup,

Aklıma da mukayyet olmayı son bir sınavla da tamamlamayı umuyorum

Bir acı tecrübe daha büyüğüne bir basamak olurmuş öğreniyorum 

Ufkum küçükten büyüğe kötü yüreklerle genişliyor 

Bir küçüğüyle tanışmadan daha büyüğünü taniyamayacakmisim meğer

Sevgimin biri çarpıp dökmeden azalmayacagi ve gözlerimin açılmasının mümkün olmadığı başka türlü 

Kötülüğün de sahici ve kararlı olduğu 

Vaz geçiş, ısrarla kabul edemediğim bu duyguyu öyle bir mecbur kalmışım ki

Iliklerime kadar hissederek yaşıyorum 

Sevginin iyilestiremeyecegi kalpler 

Kötü ve kendinden ibaret dünyanın en alçakları 

Kendi içlerinde huzurlu küçük hitler

Vay be! Diyorum

Vay beh!

Siz gerceksiniz

Yüzüme çarpa, çarpa gerçeklerini yıllarca 

Gercek bir tokatla ancak uyanıyorum

Düğüm düğüm hislerimi ancak cozebiliyorum

Fakat oyle kayiplar verdim ki

Ellerim öyle titriyor

Dizlerim öyle tutmuyor ki 

Tek başıma kaldıramıyorum 

Bazı gerceklerin gösterilmesine insan fazla fazla fırsat veriyor

Benim boğazımı sıkıp canımı almaya yakın olmadan 

Ah en yakinina alip gozunden sakindiklarin

En curretkarlari

Hele

Utanmazca

Dönüş

Düşünüyorum da,

Çok Düşünüyorum.

Cok dersler alıyorum.

Görmediğim, fark edemediğim bir cok şeyin ayırdına varıyorum

Güzellik değil elbet

Dağ gibi bir çirkinlik söz ettiğim 

Çirkinlikler 

Ayrılıyorum 

Zalimlik

Ayrılıyorum 

Konduramiyorsun, inanamiyorsun ya

Bal gibi gerceklere inanıyorum

Kabak gibi

Kafamda pespembe bir dünya 

Iyilik eden iyilik bulmaliyken 

Hasarlarimi sayiyorum

Uyum yok

Guzellik yok

Sert bir tokat

Yıkılıp toz olan bir dünya 

Yerine duvarlar örüyorum

Sıfırı tuketmedim

Ama

Keşke diyorum

Hiç tanismasaydik