çocukken o kadar zor uyanırdım ki abim ayağımdan tutup çekmek suretiyle uyandırmaya kadar varırdı. bu uyku konusunda oldukça dramatik hikayelerim var. tiyatroda uyuya kalma, misafirhanede uyuyakalma ve oda arkadaşının dışarıda kalması, otelde uyuyakalma ve yine dışarıda kalan arkadaş, say say bitmez. en son bugün dördüncü ders saatinde okula varamam çalan alarmlara rağmen anladım ki kaçış yok, kurtuluş yok. her sene bir tane yaşayacağım. yetmediği gibi uykuyu tetikleyen ilaçlar kullanıyor olmam.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Noktala