Kayıp

Biri boşalan kucağına ağladı
Biri açılan yarasına ve yalnızlığına
Kabul gerektirilemeyen bu kayba

Umut ve düş sahibi olan yalnız
Kederli ve inançsız
Telafi ve teselliler kulağına anlamsız
Sonsuz olan sevgi bağı tam da burda
Ancak yaşanmışlıkları yaşanılmamış hayallere çevirmekte ustadır zaman