rüyalardan gerçeğe taşındı sanki. vücudumun kan içerisinde yüzdüğünü hissediyorum. yer değiştirmiştik rüyamda onunla, hep oluyor bu. dedim ki en azından senden bir çocuk kalsın bu dünyada, geriye. tüm içtenliğimle söyledim , öylesine gerçek bir andı ki. aptal mıydım, ahmak mı? bilmiyorum. oturup geçmişe üzülemem ama utanç duymamak elde değil. ders çıkarıyorum, unutuyorum sonra da. kendim için üzgünüm. kendim için kızgınım ve bu durumu telafi edemiyorum. gereksiz bir hırs belki biraz kibir bu gökyüzünden nasıl bir telafi çıkar biraz gökkuşağı ardı ama onun da sonuna varılmayacak gibiydi bitip gitti.