bir bozulmaya kopukluk dememeyi öğrenin artık

ölümün gölgesinde kalan acılar var imdi
kırmızı kan kapatıyor üzerlerini
gözleriniz onca uzaklıktan
göremiyor
bir yas evine gidip ölüme ağlamak bu
geride kalanları bilmiyorsunuz
ama hüzünlenme görevinizi yerine getirmiş, rahatlamış
evinize geri dönüyorsunuz
cehenneme yürümek nedir
elinde bir kuşla yabancı bir ülkede
elinde sallanıp duran bir kafes
bir kuş

ancak bu yas evine gelenlerin rüyalarında
çıplak halde yerlerde sürüklenen ölülerinin
ve
yakılıp yıkılmış evlerinin hayaleti duruyor
diğerlerinin küçümseyici bakışları
her neyse
durup da doğrudan sapmalarını anlayamıyorum

eski boş odalara bakıyorum
hiçbir şey yok duvarlarda bir inanç asılı
şimdi tüm sahip olduğum o eski küflenmiş inanç
geri dönmeyeceği kuşkusuz  bu kayıplar için
kopan bu büyük parçalar için
gereksiz
geri kalanlar
doğacak bir çocuk belki
belki
ama, hayır!