bıçağın ağzını hissediyorum, kesmek üzere, biraz da kanlanmış

beynimin bir yanının çürüdüğünü biliyorum
ya da yıkıldığını bir duvar gibi
bunca şeyden sonra
hala ölümün yüzü korkunç geliyor bana
kendimi henüz buraya ait hissediyorum
cam arkası bir hikayeyi dinledim uzun ve hüzünlü
bir adamı, annesine üzülen
bir kadını, babasına üzülen
ve çocuğuna bir annenin
umudun gereksiz bir duygu olduğunu
bir inanç biçimi olduğunu, batıl
biliyorum
ölmeden tanrıya teslim olmalıyım
varsa bir suç hafiflemeli
değil mi?