"
-
yıkık köprülerde kalan sesim
şimdi serin rüzgârlarda bir parça bezdir
hangi yana dönsem
her parçam kimin
sor şimdi:
kül kimde, derin kimdedir
anlamak için yetmiyor yeni hafıza
hangi söz yeni, umar kimde
dedim:
nasılsa kıyamet değilim bir yüzde
hâtır değilim
adı kardeşine redif koşulan
bir çocuğum yalnız
ben o duvarlarda
sararmış bir fotoğrafım
üstümü örtün
yedi rüyâ görsem de kendimi görmesem artık
âh! onca kötülükten iyiliğe geldim:
sonunda bezdim
tanrım öldür
-
"
k. varol - tanrım öldür

 ne mi yaptım uykulu gözlerle farkında olmadan ihtiyaç molası - her zaman varol inan ki derken buldum kendimi. şey, soyadından çağrıştı da dedim