mavi kent

bir öykü bir insan ömrüdür her zaman kısa uzun eksik kayıp hiç başlanmamış 
pek fazla parlamayı bilmez kimse de olur olmaz kurcalamaz denemelerden daha az bilir daha az kibirlidir. öyküden ya da bana hep surlarla çevrili soğuk bir şehir hissi veren adıyla hikayeden...
ve bu gün ve yarın elbet dünde vardır işin içinde asla bir öyküden fazlası ya da eksiği olamayacağım.

herşey bitiyor gözleriyle karşımda, ben hep ona hayrandım hep yüzüne ellerine. ve ben kafamda hepsini biraz da o duygularını kendine güvene güvene yaşar halini uzaklaştıramadığım için kafamda aniden yüzünün aldığı bu şekle inanamıyorum. herşey bitmiş ve artık dönmek istiyormuş vesaire benim asla toplayıp yüzüme koyamadığım insanlara al bu bak ruh halim diyemediğim anlamlı ve açıklı hal karşısında kimsenin bilmesini gerektirmez halle üstüne ne diyeceğini düşünecek kafası olmayan hal.

her şey umutsuzluk verici iyiye döndüreceğim

e karşı

önerebileceğim bir şey bulmak için ayaklanacak beyin bulamama hali

insanlara inançsızlığım ve benim öylesine keskin olan inançsızlığım bilenmiş inançsızlığım

nerden bulunur ki o karşındaki üzgünken neşeli şeyler düşünüp uygulamaya koyma ya da umut verici cümleler kurma yetisi.

hayat, geçer gider.