ilerle

sen ki güzel insan
ben bilmem fazlasını
taş sektir suyun yüzeyinde bana da yer aç kendine yakın bir yerde
korkma
bu neyin korkusu
sektireceğimiz taşlardan fazlası savaşacağımız insanlar için de avucumuza yükselir
bomboş insanlar için olsa da sen yeter ki mutlu ol, fırlatır ve dönüp gülümsemeyle yoğrulmuş bir yüzle yüzüne yükselirim
ve inan
arı sokması gibi zoraki değil
yüreğine tüy hafifliğiyle ben hep burdaydım diye inen bir halde
gerek elinde, o parmakların etrafında gezinip duran
gerekse şaşkın gözleri yerlerde gezinen bir tuhaflık söyler bunu.
tek korkunç yanı, isteyebileceği çok fazla şeyi olabilecek olan bir garip.
aniden korkma ve davran korkusuzluğuna.