dök

ben varım

öyle dizlerimin dibinde, öyle ayaklarımın altında ve öyle kısa saçlarımda

keskin bir senfoni içimde bir tendomdan bir tendoma ayırırcasına geçiyor ki bu varlığın

çürüyüp yokalmanın diğer tarafında da varım

yüzüme vuran güçsüz ışık

çıplak toprakta yuvarlanan top, o sevinçte o aşkta o geçmişte kalmışlıkla burdan gökyüzüne doğru yükseeliyor.

tıkanıp kaldım, ölüp kaldım, bri astım krizinden başka bir hal alamıyordu kırıldıktan sonranın üzerine eklenen sevgilerim. varım ve elimde öyle  şeyler yapıyorum sadece bazen resim, üstümde kirli önlüklerle geçen zamanlarım oluyor

ekildiğim oluyor, varım boy veriyorum bu hallerde intikam aldığını sanan zihinlerdeöylesine bir duman oluyorum bazen

keyif verici bir içecek olduğum  yok
sadece varım

nitelik açısından zayıf

"eksik"

birden fazla kişi tepemde çoğu zaman.
ikiye karşı yetersiz bir dörten fazlasıyım bazen /yız
ne kişilikler, aman allahım nice kişilikler öyle çok yaşayan da var etrafımda

benim keskin hava şartlarım
uyarılarım
tehlikeye karşı
yanlı yapılanlar

bir kaç cinayete ihtiyacım var ama sadece ceneye karşı yapılacak ya da o yüz hareketlerini öldürücü darbelere

9. senfoni