öykünün sisi içine aldı kelimeleri büyük patlama gerçekleşecekken

Beyaz, kahverengi, mavi bir gökyüzünden damladı dünyanın tüm kanı. Indirdim bıçağın sapını indirdim karnına korkunun, yalnızlığın, insanın. Bir mezarlık sakininden ayrılalı bir saat geçmişken eğildi ve ne kadarda güzelsin dedi, tümüyle korkuya kesilmiş bir yüzüme, sokaklardan vazgeçemeyen ayaklar kaydı.
bir fotoğraf karesinde bir yüz için neden hatırasız büyük bir yıkım bu !
güzel beyaz at dişlerinin arasına yanlış günahkarı seçti...

gökyüzü çiçekler açınca çirkinlikler
kaybolunca