MOR

Yaprakta yosundan yoncadan

Bahar inceden inceden

Paris baharı bu bulanık

Bir kül rengidir tüter nazlı nazlı

Bir kül rengi yorgun argın ılık

Serde ressamlık var azcık

Bütün gün mor üstüne çalışmışım

Boğazıma kadar mora gömülmüşüm

Uzaktan bir akordeon sesi geliyor mosmor

Dilimin acısı kolumun sızısı

Kırk yıllık emektar baş ağrılarım mor

Sen nehri bal rengi Eyfel Kulesi mor

Bir yüz morardıkça morarıyor

Kanlıca sırtlarında bir yerde akşam oluyor.

Bütün gün mor üstüne çalışmışım

Mor deyip geçme belalı renk musibet

Yeryüzünde ne kadar insan varsa bir o kadar mor

Menekşenin moru mavzerin moru kasaturanın moru

Suya dökülmüş mazotun moru

Neftin moru ziftin moru asfaltın moru

Telgraf tellerinde petekkıranlar

Buğday tarlasında deve dikenleri

Karadutun moru karamuğun moru kzgunun moru

Sıfırın altında çocuk elleri

Ela gözlere konmuş murdar sineklerin moru

Gözlerimi yumduğum zaman gördüğüm mor

Morun karanlığı karanlığın moru

Yok ölünün körü…

Mor deyip geçme insan misal

Yeryüzünde ne kadar insan varsa bir o kadar mor

İnsanların hasabı kimden sorulur bilmem

Ama morların hesabı benden sorulur benden.

Nazım HİKMET