15 Nis 2011

adını unuttum

Ses, geceye takılmış bozuk bir biçimde kulaklarına ulaşıyor. Kulakların bir duvara dönüşüyor. Yüreğin bozuluyor, kalemim bozuluyor buna müteakiben de geri kalan her şey önemsizleşiyor. Uykuda boşluğa düşermişçesine bir sessizlik ritim bozukluğu oluşturuyor, çatlamalar, yokolmalar...
seni dinliyorum zihnimle, hala yaşıyor olmanı..

tertemiz bir sevgiyi sayfaları karalayarak kirletemezsin, düşündüklerin ve hissettiklerin kötümser düşüncelerine kanmanın sana yeni bir hikaye anlatacağının heyecanına satmandan ibaret. Farkında değilsin..
 baksak ne de güzeldi..
gözlerimizi bulsak belki de yüreğimizi ha?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Noktala