içimde kafamda her bir hüçremde bir acı kımıldıyor ama bu demek değildir ki ıslak bir banka oturamıyacağım oturuyorum hafiften ıslandığımı hissediyorum küçük küçük damlalar boş park
- sen bir kez bana yanarak ölmek istediğini söylemiştin o anda benim yüzümdeki ifade gerçekten görülmeye değerdişimdi ise trafik kazasını tercih ediyorum kim bilir ne kadar abarta abarta anlatmışımdır ama ben ölmeliydim yıllar geçti ben yaşıyorum, bulutlar bile tükendi onca güzellikleriyle ben anlamıyorum hal hala yaşıyorum bu beni tüketiyor artık üzülecek bir parcam acı çekecek bir parçam kalmadı yemek yerken bile kaşık elimden düşüyor herşey anlamını kaybetmiş bir halde kimsenin samimiyetine inanmıyorum inandıklarıma da inanmak istemediğimden uzak duruyorumyüzümde binlerce ölü var ve gözyaşlarım ölülerden hiçbiri kirli olmamalı ölü olsalar dahi, hayır! gözyaşlarım ölü yağdırıyor içimden kopan ölüler içkanama geçirmiş hepsi gözü yaşlı ölüler
beceremedim ne bir işe yaradım ne de onurumla ölebilirdim boğazımdaki yumruğumsu gerçek benim çırpınışlarımın acı çekişlerimin bir anlmı mı vardı ki , ellerimin deli gibi titremesinin bir kaşık tutacak kadar gücümün kalmayışının eksile eksile dişimi sıkışımın bu gidişat tümüyle yanlış..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Noktala