hep de hep

Zaman geçiyor
Yazacağım her şey tükürülüyor üzerime yaşayacağım her şey yazılıyken anlıma kader vs neyse işte yaşanıyor bir şekilde yazmam gerekiyor biliyorum ama yazamıyorum niye bilmiyorum yazamadığım yalanına mı inandırdığımdan mıdır nedir ya da yaşamadığım her ne kadar berbat olsa da .. bir şeyler arıyorum içime çekecek beni acılarımdan edecek bir şey ama kandıramıyorum kendimi o kadar ucuz atlatamıyorum biliyorum unutmanın yok etmek anlamını taşımadığını hele unutamamanınsa hiççç taşımadığını.. birileri acı çektiğini anlatıyor yardım etmek istiyorum ama olmuyor artık hiçbir şeye yaramıyor gibiyim yaşamayı başarıyorum aslında bu çok büyük bir şey ama insanlar yaşamaya çalışanı değil yaşamını güzelleştirmeye, refah düzeyini yükseltmeye çalışana, yüksekte olana yaşıyor gözüyle bakıyor ya lanet olası bu durumda biraz daha yaşamaya çalışıyorum o zaman da kaliteli bir ruha sahip olmadığım ortaya çıkıyor deli olduğum, olansa sadece ölüyor olmam ölü olmam. kimseyi teselli edemiyorum, merak etmiyorum diğerleri hakkında olup bitenleri ama halen tehlikeli olduğumu sanalar çıkıyor ya bazen gülüyorum o zaman sırtım ağrıyor sol omzum herkesin iyiliğini istiyorum o kadar. birileri çok bağlanıyor bana, birileri kendi sınıflarına yaptığım bir dalış zannediyorlar onların sevdiği şeyleri sevince. Özellikle son durum oldukça sinir bozucu…
Sanırım her insan sözcükleriyle doğuyor ve feda ediyor bazen o sözcükleri. bense unutuyorum belki de başkalarına kaçtı sözcüklerim. Onları özlüyorum..