34

Böyle biçimlenmiş, böyle şekillenmiştik

"Aşırı duyguları yaşamak biçim yaratmanın kendisidir. Biçim kurtuluştur." M. Beckmann

Üç vakit ya da hiç vakit

 Yazdıklarım ürkütüyor beni artık sanırım ara vermeliyim biraz

Ne yaşıyor olursam olayım artık kayıt tutmak istemiyorum. Kayıtlar hatırlatıcı görevi gördükçe tetikleyici olmaktan geri kalamıyorlar. Ürkütücü ve sert gerçekler işte yüzyıllar geçse bile aynı hissettirecek. Zihnim yeterince güçlü hatırlamak konusunda. Yeterince görüp geçirdim neyin ne olduğunu ve ne olacağını da kestirebiliyorum. Delirenleri ve canına kiyanlari anlayabildigim evreye kadar geldim. Artık hak da talep edebilirdim. Tanrının ve insanların ne yapmaya çalıştığı; insanların yirticiligi ve bencillikleri artık kafa yormak istemediğim şeyler. Bütün bu yıkımlar dan sonrasini görmek istiyorum -ilerleyen zamanın icindeki var oluşumu -. Zevksiz, tatsız, sancılı, sarsıntılı olsa da kendime ragmen.. kendime ragmen ama baskilamadan.. istediği kadar bir köşede aglayabilir...

Umarım bir süre buralarda olmamayı basarabilirim. Belki de hiç geri dönmemek üzere, güle gule.

Küçük adımlar halinde

Can o kadar kolay verilebilen bir şey olsaydı çoktan ölmüştüm

Ama

Epey yol da aldım 

İki eksi bir

 Yakilmis, cehenneme çevrilmiş kupkuru kapkara toprağı zihnimin henüz suyu tutamiyor

Ememiyor, yeseremiyor henüz

Henüz sogumadi bile

Hayatta kalmak ne pahasina

Duslemekten korkar oldum

İnanmaktan, sevmekten

Nice güzel şeyden

Nasıl yasayabilirdim ki bunca korku arasında

Nasıl mutlulukla

Yeni kanatlar

Korkusuz olmayi henüz ogrendim

Cekincesiz 

Hiç gereği yokken sırf öyle öğretilmiş diye susup kalmayı henüz bıraktım 

Piyango

Bende başkasını, başkasında beni ötekinde ikimizi arayıp durdun

Bende başkasını, başkasında beni ötekinde ikimizi kaybedip durdun

İnsan olan yerlerim aciyor

 İnsanım

  Acıtıyor 

    Çok fazla yalnız, gizliyim

      Yalnız başıma 

Bir utanç gibi bu acılar bana

Yapışıyor daha çok yapışıyor

 27.08.2024

17.59

güneş tam odama vuruyor. hem zihnim hem odam alabildiğine ışıkla dolmuş.

içeride bir düzen bir çaba var. sıcak ve kavurucu günlerin sonuna geliyoruz. aceleci olduğumu sanmıştım iyileşmek isteğime dair. şimdi anlıyorum ki sadece dayanılmaz bir acı içerisinde kıvranıyordum. onu karşıma alıyor ve konuşuyorum bazen. sonra düşüncelerimin arasında kaybolmaya başladığım noktada düşünmekten kaçınıyordum. birkaç planım var. can yakıcı bir anıyı temsil eden her şey yavaş yavaş başka bir şeyi anlatmaya başlıyor.yeni düşlerin nesnesi oluyor. İlerliyorum zamanın içinde.ilk defa zamana karşı koyup onu yendiğimi hissediyorum. sokaktaki güvercinler tavuklar ve diğer canlılar bir ağaç hepsiyle dost fakat bir hükümdar. aklıma hep yunus u getiriyorum. karacaoğlanı. saflığı temizliği. tarafımı seçmişim ezelden direniyorum. sevgilerim şekil değiştiriyor havalanıyor başka ruhlar buluyor. bir vakit göğün ve yer yüzünün boşluğunda dolanıyorum. 

Bazen istiyorum ki gözyaşım kalmamış olsun

Artık durabilmis olayim

O kadar aglamama rağmen 

Neden bitmiyor

Dinç değil

 Butun bedenimi sarıp hasta eden bir acı icerisindeyim. İlerisini zaman gosterecek. Hayat her zaman kestirilemez oldu benim için. Aklımda canıma kıyma düşüncesi yok. Sanırım beni öldürebilecek derecede bir acı icerisinde olduğum içindir bu ya da artık ölüm dusuncesi bile anlamsız. Ne kadar da zayiflamisim diye şaşırdı eski bir arkadasim.

Yemek yiyemeyip mide ağrıları çekiyorum. Ve rüyamda karnıma dugumler atıp büyüler yapıp beni iyilestirdigini goruyorum. Bu ne kadar da gereksiz bir rüya zihnim çok yanlış ogretilerle dolu fakat onu yıkıp yeni yanlış ogretiler koymaya ne gerek var. Ne bir mutluluk tepkim var ne de sahte gülücükler saciyorum. Bu günlerde inanılmaz zorlanıyorum. 

3 Eylül salı 

2024 

Saat o.s 6

Geride

Onlar alları giyinirken

Bana kalan baglandığım karalar