böyle

bölünmüş ve eksik hayatımla ben
düzelmem, düzelemem

bir pazar

bu ucuz haklarımı son kez kullanışım
bu yapılanlara son kez sessiz kalışım
son kez acımı dindirip kendimi kandırışım

fakat

bundan sonra ne bu hakları talep edecek
ne maruz kalacak ama sessizliğimi sürdürecek
ve delirsem de yavaştan yavaşa
ya da iyiden iyiye
bu artık benim hikayem değil

kendim, lütfen beni dinle!

umuş

bir gün seversen beni

gülümseyeceğim

bozuk ağızlı bir acıçekene dönüşmüş günlerimi hatırlayacağım

bir gün sevmişsen beni

ne diyebilirim ki

canın bu sefer de öyle istemiştir 

önemsemeyeceğim

unutmuş olacağım seni

o güne kadar

nihayet

utanç

severdim yaşamayı
yine sevebilecek miyim?
şuraya meyveler konulmalı
çiçeklere özen gösterilmeli
gönülleri hoş tutacak hediyeler
çıkılacak tatiller

çok sürmedi

severdim öpmeyi
sarılmayı ve gülmeyi
inanmayı severdim
aldatıldığımı aklımdan geçirmez
tüm kalbimle yaşamayı sevinçleri
yormadan konuşabilmeyi

ve delirdim

bitti

istenilmeyen

bir aradayız
duymalıyım onları
duyurmalıyım kendimi
inanmalı
inandırmalı
fakat ait olmadığım bu yerde
hatalıyım
yalnız ve eksik

idrak

kanım uzak noktalarına vücudumun, pompalanamıyor
bu düşüş değil artık çekiliş, sönüş
kim duyar, işitir, görür
kim bilir
bilmekte
ben ölmekteyim

kimsesiz

İncecik müziklerin arasından
incecik günlerin
inceldiğim
geçiyor zaman
incecik ama epey keskin

düşmüşüm yere
kalkamıyorum

zihnimde çok az kelimeyle

hiç olmamış bir sevgiliyle
olmamış olduğuna inanarak
ne yazık
buna ihtiyaç duyarak

siliyorum zihnimden olanları
incecik
ve bitmek bilmeden

kendimim
hayallerimi kıranım
kendini aldatanım

kitaplar okudum
şarkılar söyledim
ama bozulmuş ruhuma
beyin hücrelerimi öldüren ilaçlardan daha iyi gelmedi
yani kitaplar okumamalı
ve şarkılar söylememeliydim

ne tarafa doğru ilerlemeliyim
bilmiyorum

yeni bir hayat yok
yaşıyoruz işte bir tarafını daha boka sardık
beceriksizliğimiz hayatımızdaki kanser
biz ne zaman uslanırız,
usanırız ne zaman

-

oda

öyle acı ki anne, öyle acı ki
yüreğimi koyacak yer bulamamak
öyle acı ki

öyle acı ki yılların yanılgısını kabullenmek
düş kırıklığına uğramış olmak

yalnız kalmak ve zaten hep yalnız olmuş olmak

kendini kandırmış olduğunun farkına varmak

bölünmek, kendine yabancılaşmak

karanlığa düşmek

bir yanılsama uğruna inancından ve kendinden vazgeçmek

hiç yapılmamış olması gereken şeyleri yapmış olmak

bedeller öyle ağır ki anne

anlatsam ağlarsın, ağlarız

ama öyle acı ki

bir de sana kıyamam, tüm suç benim

ama acıtıyor
öyle