taş kalplinin biri sayılabilirken burası ağlama duvarı günah çıkarma alanı olmuş
tıngır mıngır her zamanki hayat işte

ne desem faydasız

biliyorum o kocaman yaşlar yine dökülecek gözlerimden
yine ağzımdan tek lokma geçmeyecek
yine simsiyah bir sonsuzlukta boğulacağım
ama
artık bu karanlık
benim evim
evime hoş geldim!