kitaplığı düzenleyince ürkütücü bir görüntü oluştu robota dönüşen araba reklamındaki bir hal aldı bir dirilme hali
hayır!
beynini yerleştirmeden bırakmalıyım ya da işlemci neyse diyeceğim ki o da ne php-c++ c# hepsi yerinde bile

tunç devri

utanç duy
utanç duy
utanç duy
utanç duy
utanç duy!

utanç duymuyorum!

yeniden

bir düşünce zor durumda kalmış gibi kafamın içine aniden girdi

kendini korumaya almış içimdeki aylak 

cinayet işlemeye hazır bir katil

ve uslu bir kız çocuğunun ortalıkta gezinip durduğu bu yerden

ne mi istiyor

içeride ölü halde yatan deliyi diriltmek

aslında derin uykudaki

en güçlülerini

aynı nokta yahut taş(birkiüçondört)

bir türlü çözünmeyen ve çok güç renk değişikliğine uğrayan bunca inatçı taşlara bakıp duruyorum hep aynılık hep aynılık hep aynı

bu kayalar içlerinde geçmiş

üstlerinde geçmiş

aynı olarak kalmasını istediğim tek şey

evet tek şey

tek

evde annemi bulmak

taşlar tam bir can sıkıntısı

bu yokluk da

o ise güveni tam da bu sonsuz sayıda taşın olduğu yerde buluyor

insan bir noktada daha diğer varlıklardan ayrılır

zihninde var edip bir şeyi

yeri geldiğinde yok etmek

tam olarak düşünebilmekle eşdeğer sayılamaz

tanrısallıkta değil

biraz şeytani
tanrının eli dışında bir el karışmışdır belki de
bilemiyoruz

tıkanma

yeni hisler keşfediyorum
kırık dökük bir ruhun
kırık dökük bir beden yaratmasını
garip bir iniltiyi.
bunlar olup bitikten sonra
kendime bir anlam veremeyişimi
boşluktan, var olunan zamana akmışım gibi
iç organlarımın şaşkın halini hissediyorum
kafamı karıştırıyor tüm bunlar
içimdeki güzel katil büyüyor
evcil katil
bazen bir halk kahramanı olmaya meyilli
ancak aynı halka karşı güvensizliğiyle sakince kızgınlığını kaybediyor
bir şapkada
bulamadıysa
kendi cebinde
beceriksizce


çok fazla kaldım
gitmeliydim

yaratık

toprağının bizi karnında büyüttüğü
ülkemize geri döndük
yağmur hala doğumumuzun kokusunu ortaya çıkarıyor
üzerinde atalarımızın doğduğu bu topraklar
bizim demiyoruz
bu toprakların çocukları biziz
nasıl katillersiniz ki
bir ananın bedenini çocuklarının kanına boyarsınız
kendinize söylediğiniz yalanlarla
bir gerçeği değiştiremezsiniz
yağmurla beraber gelen bu ölüm  kokusu
siz pis hırsızların eseri
ve biz ölsek de
sizi doğurmayacak bu toprak
katil bedenlerinizin üzerinde çoğalmasının acısını duyacak
bitene kadar çağıracak yutkunarak çocuklarını
döndük
döneceğiz

tüm bu varoluşta

yokuluştur bizim için biçilen ceza

yükselemeyen 

dokun!

"uçak" bile diyebilirim hatta "banka" başlığımız bu

ben şimdi

inanmasam da

inancımı kaybettiğime yansam da

inançsızlığımı beslemekten başka şey değil yaptığım

artık hayal kırıklığı değil sadece yaşananlara nereye kadar direnç gösterebilirimin sonu bu zamanlar 

yaşlandım mı

değil

yaşlanmaktayım

tüm bunlar hastalandırıyor beni

çirkin bir şehri andıran sevgiler

tüm o yapmacık haller

öte yanda kirli ruhlar

tüm bu sahnedekiler

duyamıyorum algılayamıyorum bu karmaşayı

bu çürümüşlük inanmamı gerektirmiyor

zaman dönüştürmekten başka ne yapar ki

inançsızlık neye dönüşür de kaybolur bilemiyorum ancak dönüşecektir

bırakılan bir gülsün oysa dünyaya

ne çok içtin
kaya oyuğundan, suyunu yağmurun
bekledin iyiye gitmedi hayatın
ne çok korktun
umduğun olmadı
döndün başa ağlayarak
döndün geri ağlayarak
çamurdan oyunların kaldı sarıldığın
küçük hayatın
korumasızlığın

"kendin olmayı yeniden öğrenmen gerek - yıllar yılı unuttun onu yalnızca: bunu da "koşullar"a, hayatın akışı"na, "sorumlulukların"a falan bağlamaya kalkışma - bahane bulmaya çalışma: sendin, sendeki asıl senin anlamını, önemini, değerini gözardı eden : korkaklıkla işin kolayına kaçan...
o işte şimdi hesabını soruyor o sahici senin, senden : ne yaptın sen sana?!..."

nasıl bir kırılmaktır bu

deyîrêna kilm û berz

küçük şehir ne de sonsuz şimdi
bir evren
üzerinde yaşam olan
seni
yeniden görmeliyim
bendeki tükendi gibi
tanrım bu olmalı
hangi elmayı yemem gerekiyor öylesi bir dünya için
söyle
ya da neyse

-

tam kırılsın istiyorum artık
kanadım

ertesi gün ne olacağını kim nereden bilebilir ki
daha derine gömülüp
mendilimi acıp kokladım
daha tazecik sıcak bir gülüşü
böyle bir günde böyle bir armağan olarak vermeliydim kendime

acıydı yaşattıkları

şima wennê

vana qey

çi wazena

çi nêwazena

homa mi rê vano to rê hendayê huyayîş beso

bermayîş û kehrîyayîş zî

mi zerrî ya to dê kutîqê bê çimmî

ney ra dimma tî ya tam nêvînê xu ra

ez se bikera mi rê veng yeno

raşt vano

tena nêzana çi na xirabeye mi rê kerd

yan zî mi çi xirabey kerd

--

sanırım

ne istiyorum

ne istemiyorum

tanrı bana sana bu kadar gülmek yeter diyor

ağlamak ve üzülmekte

kalbini kör  bir köpeğe verdim

bundan sonra tat alamayacaksın(hayattan)

ne yapsam boş geliyor

doğru söylüyor

yalnız bilmiyorum bu kötülüğü niye yaptı bana

ya da ben ne kötülük yaptım

anneleri olmadıkları kişileri doğurmuşçasına hareket eden fahişeler

ve nihayet kağıt mendillerin hain planı yine işlemeye başlar

okula alerjim var