bazı insanları hatırlıyorum özlediğimi
sonra yaşlanmakta olan insanların son çırpınışlarını
kemikler, toprak, dünyanın sonu
benim uzaktan yakından alakam yok bu yerle
bakıyorum ve uzaklaşıyorum tekrar
yaşamak kendimle sürüp giden şu eskime
yaşıyorum yine de ölmeyeceğim diyebilen ve güzel öykülere sahip bir insana bakadurmak daha doğrsu düşünedurmak benim olan bu halde şu gece
farklı ama daha temiz değil insanlar
çünkü çözüm yok

böylesine müziğe batmışken gidip görüp okuduğum yerlerden biri

ve bir ikincisi

http://ku-ba-ba.blogspot.com/

türkçe sayfalar olarak

bir de biletsiz.com var orası bir kaç seçenek daha sunuyor sakin ve güzel yerler olarak zaman ayırıyorum.

-

kenarda

boş luk
cevabının önemini yitirmişliğiyle beraber belki kendi içindeki kırgınlığı yayılır, gerişi boş yani hiçlik. belki bir tür yanlış düşüncedir bu kadar inanıyor olmasam aksi gerçekleşecek olan. içime çektiğim havanın herhangi bir acı verici yanı yok, düşünmeme engelde değil ama inançlar yok olanı var etmede tek etkenken ben de inanamıyorum biraz da sevemiyor.
ama bazen inanmıyorum ama seviyorum.
çoğunlukla dediğim gibi sevmiyor ve inanmıyor. gereksiz bir ruh hali gibi geliyor, yaşanmasının -hele de bu kadar uzamasının- zaman kaybı haricinde bir şey olmadığını düşünüyorum. az ve şekilsiz düşünceler.

bunun  için mi böyle züppe gibi giyindik
der kadın

o güzel kafacığım nerde? nereye koydum onu
o eski güpgüzel bir gülüşü taşıyan kalbim ya kalbim aklıma mı koydum kalbimi nerde şu kayıplarla ilgilenen halim.

-

var olmakla zamanın akışındaki hal kıyaslanamaz yine de zaman belki zaman hiçbirimizi istemiyordur.